Οι σχέσεις Ελλάδας – Ρωσίας προβληματίζουν

Δευτέρα, 4 Ιουλίου 2011

Οι σχέσεις Ελλάδας – Ρωσίας προβληματίζουν

Πηγή προβληματισμού στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών αποτελεί η κατάσταση των ελληνο-ρωσικών σχέσεων οι οποίες, είναι προφανές, δεν διάγουν και την πιο θερμή φάση τους. Αντί όμως είτε να «γκρινιάζουμε» είτε να φέρνουμε την καταστροφή ενθυμούμενοι συνεχώς τα… BMP-3, αυτό που απαιτείται είναι μια ψυχρή ρεαλιστική εκτίμηση της επόμενης ημέρας, πάντα με βάση το ελληνικό εθνικό συμφέρον. Αφορμή της περίσκεψης στην οποία έχει πέσει το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών είναι η ακύρωση της επίσκεψης Λαμπρινίδη στη Μόσχα, πιθανότατα σε ανταπόδοση από ρωσικής πλευράς της ακύρωσης του ταξιδιού του πρώην υπουργού Εξωτερικών, Δημήτρη Δρούτσα, στη Μόσχα, το οποίο εάν δεν προκύψει τίποτα στο μεταξύ, θα πραγματοποιηθεί τελικά τον Σεπτέμβριο.


Μέχρι το φθινόπωρο η ελληνική διπλωματία έχει περιθώριο να επανεξετάσει το σύνολο των ελληνο-ρωσικών σχέσεων και να έχει καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα όσον αφορά στο μέλλον των σχέσεων Αθήνας – Μόσχας. Το βέβαιο είναι ότι η χώρα μας δεν έχει την πολυτέλεια να διατηρεί υποβαθμισμένες σχέσεις με τη Ρωσία. Σίγουρα, ειδικά στη σημερινή συγκυρία, οι σχέσεις δεν μπορεί να εξαρτώνται από εξοπλιστικές προμήθειες, αλλά από μια ανάλυση των περιφερειακών γεωστρατηγικών δεδομένων, για τα οποία απαιτείται να ξεκινήσει στρατηγικός διάλογος με τη Μόσχα το ταχύτερο δυνατόν. Τα νέα δεδομένα έχουν διαμορφώσει ένα νέο πλαίσιο το οποίο πρέπει να εξετάσουν οι δυο χώρες με σκοπό να επανακαθορίσουν τα περιθώρια στρατηγικής συνεννόησης.
Για να συμβεί αυτό, η ελληνική διπλωματία πρέπει να απεξαρτηθεί από μια ανάλυση και οπτική των σχέσεων υπό το πρίσμα της τακτικής και να τις αναλύσει σε στρατηγικό επίπεδο. Πως επηρεάζονται και τι περιθώρια υπάρχουν για συνεργασία στο πλαίσιο των εξελίξεων στη Βαλκανική και τη Μαύρη Θάλασσα; Το ίδιο ισχύει για την περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Δεν είναι δυνατόν η Gazprom να έχει σχεδόν εξασφαλίσει δύο «οικόπεδα» υδρογονανθράκων στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) και ακόμα να μην μπορούμε να δούμε την ανάγκη στρατηγικού διαλόγου. Δεν είναι δυνατόν να μην έχουν καταγραφεί οι εξελίξεις στον τομέα των σχέσεων Τουρκίας – Ρωσίας και να μην αντιλαμβανόμαστε ότι δεν μπορούμε να είμαστε απόντες από τις εξελίξεις.
Για να πετύχει τους στόχους της η ελληνική διπλωματία απαιτείται όπως αποκαταστήσει την αξιοπιστία της. Κι αυτό σήμερα, στις συνθήκες που βιώνει η Ελλάδα με όλη αυτή την γελοία δημόσια συζήτηση περί απώλειας μέρους της κυριαρχίας της, είναι προφανές ότι πολλοί θα τείνουν να μας αντιμετωπίζουν ως προτεκτοράτο των όποιων δανειστών μας. Σε τελική ανάλυση, από το σημερινό τέλμα, πιο ουσιώδης θα ήταν η συζήτηση να προτείνουμε στους Ρώσους να… αναλάβουν ένα μέρος της απωλεσθείσας κυριαρχίας για λόγους εξισορρόπησης (!) παρά να συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν τη χώρα όπως αυτό γίνεται σήμερα…
Προφανώς όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι και απαιτείται οργανωμένη προσπάθεια «επίδειξης σημαίας», ώστε να αντιληφθούν όσοι σκοπίμως αναμασούν τέτοια επιχειρήματα ότι η Ελλάδα και η διπλωματία της, με στοιχισμένο προφανώς τον πολιτικό κόσμο πίσω της, δεν σκοπεύει να παραιτηθεί των κυριαρχικών της δικαιωμάτων και ότι η φωνή της διεθνώς θα συνεχίσει να ακούγεται παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Με τον τρόπο αυτό θα επικοινωνήσει και το μήνυμα της αποφασιστικότητάς της προς κάθε κατεύθυνση ότι τα προβλήματα αυτά θα είναι προσωρινά και ότι η επιστροφή θα εκπλήξει πολλούς, τουλάχιστον αυτούς που έκαναν το λάθος να ξεγράψουν τη χώρα μας νωρίς…
defence-point